خصوصیات گیاهشناسی:
گیاه “پیتابو” با نام علمی Willughbeia angustifolia گونه ای از خانواده ی خرزهره (Apocynaceae) می باشد. جنس Willughbeia اولین بار در سال 1820 کشف شد. برخی از گونه های این گیاهان بومی جنوب شرقی آسیا و تعدادی نیز بومی شبه قاره هند می باشند. چندین گونه از این جنس دارای میوه های خوراکی بوده که بسیار مورد پسند بومیان می باشد. تعدادی از گونه ها نیز شیرابه ای چسبناک تولید می کنند.
گونه ی آنگوستیفولیا بومی جزایر نیکوبار، تایلند، مالزی و اندونزی است.
پیتابو درختچه ای بالارونده و قوی است که می تواند ساقه هایی با بیش از 60 متر ارتفاع تولید کند. ساقه های این گیاه می توانند بر روی درختان جنگل بالارفته و رشد کنند. و از این درختان یا سایر گیاهان به عنوان تکیه گاه برای رشد استفاده می کنند.
این گیاه، میوه هایی به رنگ زرد مایل به نارنجی، سته ای و به قطر 2 تا 10 سانتیمتر تولید می کند. پالپ میوه ها به رنگ نارنجی کمرنگ بوده و دارای طعم و مزه ای فوق العاده می باشد. طعم این میوه ها مشابه طعم و مزه ی شربت پرتقال است. معمولاً در نواحی بومی به صورت خودرو می روید و میوه های آن از درختان خودرو برداشت می شود. هر میوه دارای یک بذر فشرده و تخم مرغی شکل است که حدود 2 سانتیمتر طول و 1 سانتیمتر نیز عرض دارد.
برگ ها دارای آرایش متقابل و دارای دمبرگی به طول حدود 2 سانتیمتر می باشند. پهنک برگ بیضی شکل، تخم مرغی یا کشیده و به طول 3 تا 14 سانتیمتر و عرض 1 تا 4 سانتیمتر می باشند.
گل آذین ها به صورت خوشه ای و جانبی و به طول بیش از 2 سانتیمتر رشد می کنند. هر گل آذین حاوی 5 تا 19 گل می باشد. گل ها دو جنسی بوده و به رنگ سفید مایل به سبز مشاهده می شوند.
شرایط محیط رشد:
پیتابو گیاهی مخصوص نواحی گرمسیری است. و در جنگل های پست رشد می کند.
کاربردها:
میوه های این گیاه به دلیل وجود پالپی آبدار و خوشمزه که مشابه طعم و مزه ی شربت پرتقال است، ارزش تازه خوری داشته و در نواحی بومی محبوب می باشد.
