خصوصیات گیاهشناسی:
درخت “فینگر لایم استرالیایی” یا “لیمو انگشتی استرالیایی” درختی کوچک یا درختچه ای خاردار، بومی زمین های پست نواحی نیمه گرمسیری و جنگل های بارانی در استرالیا هستند. این گیاهان دارای میوه های خوراکی که پتانسیل تولید به عنوان یک محصول اقتصادی را دارند، می باشند.
فینگر لایم استرالیایی از خانواده سدابیان (Rutaceae) و جنس مرکبات یا سیتروس (Citrus) می باشد. این گیاه حدود 2 تا 7 متر ارتفاع دارد. برگ ها کوچک، به طول 1 تا 6 سانتیمتر و پهنای 3 تا 25 میلیمتر، صاف و بدون کرک، با انتهای دندانه دار و نوک کنگره دار می باشند.
گل ها به رنگ سفید، با گلبرگ هایی به طول 6 تا 9 میلیمتر دیده می شوند. میوه ی این گیاه استوانه ای شکل به طول 4 تا 8 سانتیمتر، در برخی موارد دارای کمی انحنا و به رنگ های متنوع از صورتی تا سبز تیره می باشند. این میوه به اندازه یک سوسیس و دارای پوستی شبیه لیمو می باشد.
زمان گلدهی آنها از اواخر پاییز تا تابستان است. برداشت میوه ها نیز معمولاً در فصل تابستان و پاییز انجام می شود. به محض برش زدن پوست میوه دانه های پر آب لیمو مثل تخم های خاویار از داخل میوه بیرون می زند.
شرایط محیط رشد:
این گیاه در جنوب شرق کوئیزیلند و بخش های شمالی ولز در دامنه گسترده ای از خاک ها یافت می شود. نهال لیمو انگشتی یک بار کاشته و تا 15 سال قادر به رشد و میوه دهی می باشد. این گیاه آبدوست است و به دوره های منظم و کوتاه آبیاری نیاز دارد.
در نواحی معتدل با خاک های لومی عمیق و آبیاری کافی، بهترین رشد را خواهند داشت. خاک مورد نیاز این گیاه باید کمی اسیدی بوده و دارای بیشترین سطح مواد آلی و غنی از مواد غذایی باشد. استفاده از مالچ و رژیم آبیاری مناسب در طول فصل بهار برای نگهداری آب در طول تابستان و نیز انجام هرس سالیانه ی سبک در طول زمستان برای رشد این گیاهان مفید می باشد.
خواص درمانی و کاربردهای صنعتی:
لیمو انگشتی یکی از میوه های سرشار از ویتامین C و پتاسیم و همچنین دارای محتوای آب بالاست. پوست لیمو انگشتی در تهیه سالاد استفاده می شود و خود میوه را نیز بصورت تازه می خورند و یا از آن نوشیدنی تهیه می شود. همچنین برای طعم دادن به غذا نیز استفاده می شود. میوه ها دقیقاً دارای طعم و مزه ی لیمو هستند اما بخش خوراکی داخل میوه مانند خاویار است و برای تزیین روی سالاد و غذاهای دریایی به وفور استفاده می شود.
تکثیر:
ازدیاد آنها به وسیله کشت بذرها و یا پیوند شاخه یا جوانه صورت می گیرد. لیمو انگشتی گیاهی کند رشد است و در صورت کشت بذرها ممکن است نهال های بذری کشت شده حدود 15 سال پس از کشت، بالغ گشتده و تولید میوه کنند. روش دیگر تکثیر این گیاه استفاده از قلمه های چوب نیمه سخت می باشد که گیاه در این روش نیز مانند روش کشت بذر، کند رشد خواهد بود. استفاده از هورمون های ریشه زایی، به رشد بهتر قلمه ها کمک خواهد کرد.
