فی جوآ بدلیل گل های قرمز و جذاب به عنوان گیاه زینتی و پرچین مقاوم به باد نیز مورد استفاده قرار می گیرد. میوه ها حاوی میان بر گوشتی و آبدار بوده و بسیار معطر می باشند.
نهال فی جوآ یکی از میوه های نیمه گرمسیری است که از طریق جمهوری آذربایجان وارد شمال ایران شده است و قرار بود به علت ارزش غذایی مناسب و برخورداری از انواع ویتامین ها، جایگزین مرکبات شود.
این میوه سبزرنگ که تقریباً به اندازه کیوی است، مانند کیوی بعد از کندن پوست آن به طور کامل قابل استفاده و خوراکی است.
نهال فی جوا یک درختچه تک پایه و همیشه سبز با رشدی آرام است که می تواند به ارتفاع و پهنای ۴٫۵ متر برسد. این میوه که در آمریکای جنوبی به صورت طبیعی می روید.در مناطق شمالی ایران از آستارا تا بهشهر از رشد محسوسی برخوردار بوده و از سال ۱۳۵۱ در مناطقی از نوار ساحلی دریای خزر در استان گیلان تا محمودآباد مازندران کشت شده است.
نهال فیجوا نسبت به مرکبات به سرماحساسیت کمتری دارد وتا دمای ۱۰- درجه سانتیگراد را تحمل می کند و نسبت به نهال کیوی متحمل تراست.
نهال فی جوآ را میتوان در مناطق معتدله تا گرمسیری کشت و پرورش داد.
فی جوا، میوهای حساس خوش طعم اما ناشناخته
(اعجاز بزرگ طبیعت در اندازههای کوچک یک میوه)
خواص دارویی میوه فی جوآ
یکی از ویژگیهای بسیار خوب این میوه خاصیت دارویی آن است به گونه ای که با خوردن هر یکصد گرم فی جو آصد میلی گرم ید جذب بدن میشود به همین خاطر برای کسانی که از کمبود ید رنج میبرند میوه مفیدی است، در عین حال فی جوا حاوی املاح و ویتامین های گوناگون میباشند بویژه بیش از دیگر میوهها از ویتامین E قند و مواد نافع برای ارگانیزم بدن انسان برخوردار است.
از میوه فی جوآ در شوروی به عنوان دارو برای درمان بیماری های تیروئیدی،تصلب شرائین ، ورم کلیه ولگنچه، اختلالات مربوط به قلب و رگ های خونی ااختلالات مربوط به معده و روده استفاده می شود. میوه آن حتی قبل از این که به طور کامل برسد یک عطر غلیظ را متصاعد می کند.
