علف بواسیر | FIREWEED

 علف بواسیر گونه ای گیاه علفی از جنس Erechtites در خانواده کاسنی (Asteraceae) بومی آمریکا و کانادا میباشد
در آمریکا این گیاه به عنوان یک علف هرز بسیار مشکل زا شناخته می شود و در زمانیکه در میان گیاهانی مانند نعنا رشد می کند به شدت ضرر وارد می کند چراکه با گیاه اصلی مخلوط شده و بر روی عصاره بدست آمده از گیاه اصلی تاثیر می گذارد.
علف بواسیر گیاهی است علفی با ساقه ای سبز رنگ. برگهای این گیاه ساده، ضخیم و دندانه دار است که از نظر ظاهری به برگهای کاهوی وحشی شباهت دارد. گلها زرد بوده و در پاییز ایجاد می شوند. گلها در نهایت خوشه ای باریک از بذر را به جا می گذارند.
این گیاه شاخه شاخه شده و به صورت انبوهی از ساقه ها رشد می کند. این گونه از آتش سود می برد و معمولا از اولین گیاهانی است که پس از آتش سوزی رشد می کند و به همین دلیل در برخی مناطق به آن fireweed می گویند.
ساقه مرکزی با مقطعی گرد و بدون کرک است که خطوط عمودی سبز تیره رنگی بر روی آن وجود دارد.
ساقه مرکزی با مقطعی گرد و بدون کرک است که خطوط عمودی سبز تیره رنگی بر روی آن وجود دارد.
برگهای متناوب آن به پهنای 3*8 ، کشیده و با انتهایی گرد هستند(oblanceolate leaves). سطح رویی برگها کرکدار بوده که باعث می شود روشنتر باشد. برگهای پایینی دم برگ کوتاهی دارند در حالیکه برگهای بالایی تقریبا به ساقه چسبیده اند. ساقه در انتها به یک گل آذین ختم می شود که دارای گلچه هایی لوله ای است که توسط براکته هایی نرم پوشیده شده اند. این براکته ها ظاهری ارغوانی رنگ به گل آذین می دهند. گلچه ها که به ندرت از میان براکته ها قابل دیدن هستند سفیدند. گلچه های خارجی بارور و دارای مادگی اند ولی گلچه های درونی هرمافرودیت و یا عقیم هستند.
سیستم ریشه ای علف بواسیر سطحی و افشان است.
این گیاه مناطق مرطوب را می پسندد ولی می تواند تا حدودی خشکی را تحمل کند. این گیاه در مناطق شهری نیز به خوبی رشد می کند. بذرهای این گیاه به کمک باد پراکنده می شود و به عنوان غذای پرندگان نیز استفاده می شود که می تواند یکی از راه های پراکنده شدن آن باشد.
این گیاه از سایه تا آفتاب کامل را می تواند تحمل کند. به رطوبت بالایی نیاز دارد و اندازه گیاه به میزان زیادی به رطوبت و حاصلخیز خاک بستگی دارد. به خاکهایی با سنگریزه نیاز دارد به طوریکه اغلب در ریل قطارها رشد می کند. پراکندگی این گیاه اغلب در چمن زارهایی با خاکهای تیره و مرطوب، جنگلهایی که خاکهایی سنگریزه دار داشته باشند، دشتهای ناهموار، حاشیه مردابها و نهرها، مناطق پرت شهری و ریل قطار هاست.
اسانس این گیاه زرد شفاف است که از عصاره گیری با آب بدست می آید، طعم تلخ و سوزاننده ای دارد و رایحه کمی دارد.
خواص این گیاه قابض، نیروبخش، تصفیه کننده و قی آور است. در میان بومیان آمریکا برای درمان اگزما، اسهال خونی و خونریزی استفاده می شد. علاوه بر این در مرجع دارویی ایالات متحده آمریکا برای درمان بواسیر توصیه شده است. به علت دارا بودن ترکیبات ضد انقباض برای درمان کولیک، گرفتگی عضلات و سکسکه موثر است. به صورت خارجی برای تسکین دردهای ناشی از نقرس، رماتیسم و درهای سیاتیکی استفاده می شود. این گیاه در درمان بافتهای مخاطی ریه، معده و روده بسیار موثر و برای درمان وبا و بواسیر بسیار توصیه شده است. علف بواسیر می تواند بر روی بافتهای مخاطی روده تاثیر گذاشته و دردهای ناشی از بواسیر را کاهش داده و همچنین می تواند روند بهبودی را تسریع ببخشد.
دکتر Roberts Bartholow نویسنده داروهای آمریکای شمالی بیان می کند که این گیاه دارای خاصیت ضدعفونی کننده (antiseptic) است و می تواند عفونتهایی که به سختی درمان می شود را بهبود ببخشد. به هضم غذا و کاهش سوزش معده کمک می کند. این گیاه در درمان سردرد، التهاب، اگزما، تبخال و سایر بیماری های پوستی موثر است. این گیاه ابتدا بر روی قلب تاثیر گذاشته و با باز کردن مویرگها باعث گرم شدن بدن می شود. در مرحله بعد بدن شروع به عرق کردن می کند و در نهایت باز شدگی عضلات رخ می دهد.
این گیاه تولید رنگ آبی می کند و برای رنگ آمیزی پشم و نخ استفاده می شود.
از آفات مهم این گیاه می توان به شته و بید اشاره کرد.