خصوصیات گیاهشناسی:
جنس دغدغک ها، سرده ای از گیاهان از تیره باقلائیان و راسته باقلاسانان می باشد. جنس دغدغک ها شامل حدود ۲۵ گونه از بوته های برگ ریز با ارتفاع ۲ تا ۵ متر است که بومی جنوب اروپا، شمال آفریقا و جنوب غربی آسیا هستند.
درختچه ی دغدغک در مناطق استپی مرتفع و در نقاط مختلف ایران رویش پیدا می کند. گل های آن زرد و میوه آن درشت و میان خالی است که به همین علت به آن دغدغک می گویند.
“دغدغک” درختچه ای است به ارتفاع تا 6 متر که پس از ظاهر شدن میوه های متورم، زیبایی خاصی پیدا می کند. برگ ها مرکب از 7 تا 13 برگچه هستند. گل ها درشت، زیبا و زردرنگ می باشند و میوه ی متورم دارای جدار نازک به طول 5 تا 7 و به عرض 3 تا 4 سانتیمتر و محتوی دانه هایی قهوه ای رنگ، مسطح و شفاف است. در داخل پوست نازک میوه، مخلوطی از گاز کربنیک، اکسیژن و ازت جمع می شود.
از دغدغک به عنوان گیاهی زینتی و پوششی در فضای سبز و برای کنترل فرسایش خاک استفاده می شود.
شرایط محیط رشد:
دغدغک به مکان های آفتابی، در هر خاکی به جز خاک های غرقابی به خوبی رشد می کند، حداقل دمای مورد تحمل آن ۱۵- درجه سانتیگراد است.
این گیاه در خاک های فقیر نیز رشد خواهد کرد.
اگرچه آبیاری سبب رشد بهتر گیاه خواهد شد اما این گیاه می تواند شرایط خشکی را نیز تحمل کند.
خواص درمانی و کاربردهای صنعتی:
بخش های مورد استفاده این گیاه، برگ ها و نیام آن می باشد. خواص دارویی دغدغک عبارتند از ملین و صفرا آور است. روش مصرف آن بدین صورت است که 20 تا 30 گرم از گیاه مورد نظر را در یک لیتر آب ریخته و دم می کنید. یک فنجان پس از هر وعده ی غذا مصرف شود.
از مهمترین ترکیبات موجود در این گیاه دارویی، اسید کولوتئیک می باشد.
تکثیر:
تکثیر این گیاه از طریق قلمه چوب نرم در تابستان یا کاشت بذر در فصل پائیز صورت می گیرد.
